Jesteś kobietą? Świetnie. Ten spektakl jest właśnie dla ciebie. Jesteś mężczyzną? Super. Dowiesz się, jak to jest być dzisiaj kobietą. Zgrany, rockowy babski team objaśni ci rzeczowo współczesny świat z damskiego punktu widzenia.
Iwona Kempa oddaje głos znakomitym krakowskim aktorkom, a jej spektakl to manifest kobiet i kobiecości, ale nie tylko dla kobiet. Faceci jawią się tu jako odwieczny i poważny babski problem. Ci, którym jest łatwiej, którym więcej wolno i którzy nie muszą być idealni. Ci, którzy mają prawo oczekiwać, wymagać i stawiać warunki. Grupę dziewczyn, która pragnie objaśnić nam świat ze swojego punktu widzenia, poznajemy w bliżej nieokreślonej przestrzeni, w której spotykają się, by coś zagrać i coś opowiedzieć. Każda z nich ma swoje własne życiowe doświadczenia, którymi chce się podzielić, każda z nich chce zabrać głos w sprawach uznawanych za potencjalnie męskie, wypowiedzieć się w kwestiach ogólnoludzkich, poddać w wątpliwość utarte schematy. Zawalczyć o siebie i wygrać siebie. Wyrazić własny ból, złość, wściekłość, ale też pokazać radość i siłę.
Iwona Kempa utkała niezwykle trafny obraz współczesnej kobiety w spektaklu, w którym wszystko gra. Dosłownie i w przenośni. Wplatając znane piosenki wybitnych wokalistek w akcję stworzyła klimat rockowego koncertu, który staje się pretekstem do snucia opowieści o sprawach istotnych, poważnych i często uznawanych za tabu. Aktorki wypowiadają się werbalnie, wokalnie i instrumentalnie (każda z pań na czymś gra!), a muzyczną bazę tworzy profesjonalna gitara (świetna Kinga Piekarz) oraz perkusja.
Kreacje aktorskie są wielkim atutem spektaklu. Martyna Krzysztofik urzeka silną osobowością i niezwykłą energią sceniczną. Anna Tomaszewska dosadnie, prawdziwe, pewnie i z pazurem wyraża bunt pokolenia dojrzałych kobiet. Katarzyna Zawiślak-Dolny zachwyca wrażliwością i doskonałym wykonaniem rockowych piosenek (ach, ten głos z łatwością przechodzący od piano do forte!), Alina Szczegielniak ujmuje delikatnością postaci i mocą wokalu, Katarzyna Galica zgrabnie łączy w sobie babską siłę i kobiecy wdzięk.
Spektakl jest absolutnie warty obejrzenia. Zgrabnie i profesjonalnie wyreżyserowany, bez zbędnych udziwnień. Zmusza do refleksji, bawi i wzrusza. Porusza istotny temat, czerpie z różnych źródeł, jest mądrą i ważną opowieścią. Pozycja obowiązkowa na teatralnej mapie Krakowa. Wielkie brawa dla Teatru Nowego Proxima za odwagę i nieuleganie krakowskim postmodernistycznym trendom.
Reżyseria: Iwona Kempa,
Scenariusz: Iwona Kempa, Anna Bas
Obsada:
Anna Tomaszewska, Martyna Krzysztofik, Katarzyna Zawiślak-Dolny, Katarzyna Galica, Alina Szczegielniak, Kinga Piekarz (Gitara), Liliana Zienawa (Perkusja)
Muzyka: piosenki: PjHarvej, Patti Smith, Lesley Gore, 4 Non Blondes i Niny Simone w opracowaniu Iwony Kempy, w aranżacji Kingi Piekarz
scenografia: Joanna Zemanek
światło: Wojciech Kiwacz
dźwięk: Tadeusz Sawka
